Κλείσε τα μάτια. Σκέψου σε ποιο μέρος της Ελλάδας θα ήθελες να ήσουν αυτήν τη στιγμή.
Συμπλήρωσε την εικόνα με τα άτομα που αγαπάς. Ποιο ήταν το πρώτο μέρος που έφερες στο μυαλό σου; Με αφορμή την καμπάνια “We Discover Greece”, η οποία μας δίνει την ευκαιρία να δείξουμε σε όλο τον κόσμο τη “δική μας Ελλάδα”, είπαμε να το κάνουμε πράξη. Βρήκαμε τον απόλυτο προορισμό της καρδιάς μας και του αφιερώσαμε μερικές λέξεις.
Mήλος Δεν γίνεται να βρεθείς στην Μήλο και να μην την ερωτευτείς. Είναι μαθηματικά αδύνατο να προσθέσεις τα υπέροχα μαγευτικά νερά της με τον κοσμοπολίτικο (αλλά όχι επιτηδευμένο) της αέρα, την άγρια ομορφιά του τοπίου της που διαφέρει σε κάθε γωνιά της, τα χρώματα του Κλήματος και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα από το Κάστρο και να μην καταλήξεις στον έρωτα. Άλλωστε, η θεά του έρωτα και της ομορφιάς, αποθεώνεται στο Μουσείο του Λούβρου ως η Αφροδίτη της Μήλου. Τυχαίο;
Παλιά Πόλη Ξάνθης Στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης κάνεις ένα ονειρικό ταξίδι στην ιστορία της χώρας. Τα πλακόστρωτα δρομάκια, τα χάνια, τα νεοκλασικά μέγαρα και οι λαϊκότροπες βαλκανικές κατοικίες δημιουργούν ένα “πάντρεμα” πολιτισμών. Ένας τόπος μοναδικός βγαλμένος από παραμύθι που ακροβατεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Κομψότητα και απλότητα σε ένα λαβύρινθο γεύσεων, αρωμάτων και αναμνήσεων. Ανακηρύχθηκε προστατευόμενος οικισμός, γλιτώνοντας έτσι την ανάπλαση του 1976. Συναντηθείτε στην κεντρική πλατεία κάτω απ’το τεράστιο ρολόι που χτίστηκε το 1888, κάντε βόλτα στα μαγαζάκια για να πάρετε το κατιτίς σας και πηγαίνετε οπωσδήποτε στο σαββατιάτικο παζάρι. Κι αν ακόμα έχεις αμφιβολίες, το φαγητό και τα γλυκά θα σε κάνουν να ξεχάσεις το όνομά σου. Κεμπάπ και για τελείωμα σιροπιαστά. Μελώσαμε.
Ελάτη-Περτούλι Δύο λέξεις μόνο. Ελάτη-Περτούλι. Διαδρομές τύφλα να’χουν τα πλάνα του National Geographic, πράσινο να χάνεται το μάτι σου, αγελάδες να στέκονται προσεκτικά στην άκρη του δρόμου και ταβέρνες για ανελέητο φαγοπότι δίπλα στο τζάκι. Ευτυχώς το hype της Αράχοβας και της Λίμνης Πλαστήρα δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί, με τις τιμές σε διαμονή και φαγητό να κυμαίνονται σε νορμάλ επίπεδα. Άχαστο αξιοθέατο για να πάρει φωτιά το instagram, η γέφυρα της Παλαιοκαρυάς με τους επιβλητικούς καταρράκτες στο δρόμο Πύλης -Ελάτης.
Κουφονήσια Δεν κατάφερα να ταξιδέψω στα Κουφονήσια προτού σκάσουν μιλιούνια τουρίστες, αλλά διαπίστωσα πως αυτό έχει λιγότερη σημασία απ’ όση νόμιζα. Το νησί (Πάνω Κουφονήσι) είχε χώρο για να μας αντέξει όλους και παραλίες για να μοιράσει τον κόσμο. Απ’την παραλία του λιμανιού, τον Φοίνικα, τον Φανό, την Ιταλίδα και το Πόρι, η απόσταση είναι 40 λεπτά με τα πόδια κι έχεις γυρίσει την ομορφότερη πλευρά του νησιού. Έχεις δει όλες τις παραλίες, τα διάφανα νερά και την άγρια ομορφιά του Αιγαίου, έχεις δει πισίνες φυσικές, έχεις βουτήξει στο Γάλα με τα άσπρα νερά και έχεις γνωρίσει παρέες με τις οποίες θα φας φρέσκα ψάρια και ελληνικά πιάτα στον “Καπετάν Νικόλα” και θα πιείς ρακόμελα το βράδυ στα σοκάκια.
Ανώγεια Σ’ αυτή τη γη θα αντιληφθείς πώς δύναμη τση Κρήτης, είναι τ’ Ανώγεια, τα ορεινά κι ο γερο-Ψηλορείτης”. Καλά κατάλαβες. Αυτή η κωμόπολη του νομού Ρεθύμνου, που γέννησε τους Ξυλούρηδες, ταυτίζεται με το άγριο περιβάλλον του βουνού και την υπερηφάνεια των κατοίκων της. Στην πανάρχαια διαδρομή συναντάς τις μικρές κοιλάδες της Τυλίσσου ή του Μυλοποτάμου, πολύμορφους λόφους και… ξαφνικά νιώθεις ότι ο Ψηλορείτης είναι “ζωντανός”. Φτάνοντας στα 700 μέτρα υψόμετρο, αυτό το συνταίριασμα ύλης και ψυχής θα σε έχει ήδη συνεπάρει.
Mύκονος Όλοι θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, αλλά κανένας δεν θέλει να πεθάνει. Η Μύκονος είναι παράδεισος αλλά για να τον απολαύσεις πρέπει να σκοτώσεις τον wannabe alternative εαυτό σου, αυτόν που αρέσκεται να λέει ανυπόφορα κλισέ όπως “σιχαίνομαι τα κλισέ”. Πίσω από τα στερεότυπα και όσα της καταλογίζουν, η Μύκονος χαμογελάει συγκαταβατικά. Την Μύκονο δεν την πειράζει να την λένε mainstream – έχει τερματίσει το mainstream χίλιες φορές και έχει γυρίσει το κοντέρ να γράφει από την αρχή. Η Μύκονος περιμένει τους απανταχού ακομπλεξάριστους για να μοιραστεί μαζί τους τον παράδεισό της. Έναν παράδεισο όπου κανένας καρπός δεν είναι απαγορευμένος.
Ιθάκη Ο Οδυσσέας προσπαθούσε για 10 χρόνια να γυρίσει σε εκείνη, μια (μυθική) ιστορία που προσθέτει αξία στην έτσι κι αλλιώς πανέμορφη Ιθάκη. Ένα μικρό νησί, με τόσα καλά κρυμμένα μυστικά. Θάλασσες εντυπωσιακές, αλλά με διαφορετική ομορφιά από αυτήν που έχεις συνηθίσει στα υπόλοιπα Επτάνησα, ένα κλειστό λιμάνι που σε κρατάει δέσμιο του για όσες μέρες μείνεις εκεί και πάνω από όλα μια αύρα που δεν μπορεί να μπει σε λέξεις και καλούπια. Αν φτάσεις στην Ιθάκη (σου), τότε μόνο καταλαβαίνεις ότι όλοι μας την αναζητούμε, χωρίς να το ξέρουμε.
Καταρράκτες Νέδας Λίγοι ξέρουν ότι η Νέδα είναι ποτάμι. Το μόνο στη χώρα μας που έχει “γυναικείο” όνομα μαζί με την Αραπίτσα της Νάουσας. Λίγοι επίσης ξέρουν ότι στη Νέδα βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα και εντυπωσιακότερα φαράγγια της Ελλάδας, στα βάθη του οποίου θα συναντήσεις εντυπωσιακές φυσικές κολυμπήθρες. Η πρώτη μου επαφή με τους καταρράκτες της Νέδας έλαβε χώρα το μακρινό 1998. Από τότε έχω βρεθεί στο φαράγγι άλλες τρεις φορές. Και κάθε φορά η εμπειρία είναι μοναδική. Η Νέδα πηγάζει από το όρος Λύκαιο στα σύνορα Αρκαδίας και Μεσσηνίας και αποτελεί το φυσικό όριο των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας. Βάση για την εξόρμηση στη Νέδα, είναι η Κυπαρισσία. Για να φτάσεις στους καταρράκτες πρέπει να ξεκινήσεις τη διαδρομή από το χωριό Πλατάνια. Από το χωριό και μετά, η διαδρομή συνεχίζεται σε ομαλό χωματόδρομο και ακολουθεί μπόλικο περπάτημα. Στο μονοπάτι υπάρχουν πολλές πινακίδες που διευκρινίζουν τη διαδρομή από τη κοίτη του ποταμού μέχρι το φαράγγι, όπου ξεπηδά ο καταρράκτης από ύψος 20 περίπου μέτρων. Το τελικό αποτέλεσμα, σίγουρα θα σε αποζημιώσει.
Λαγκάδια Αρκαδίας Σε μια απότομη πλαγία κλίσης 70 μοιρών και σε υψόμετρο 980 μέτρων στην ορεινή Γορτυνία είναι χτισμένο ένα από τα ιστορικότερα χωριά της Αρκαδίας. Ένα χωριό με πλούσια αρχιτεκτονική παράδοση, καθώς οι κάτοικοί του υπήρξαν ξακουστοί κτίστες που “όργωναν” όλη την Πελοπόννησο σε ομάδες. Ο παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός αποτελεί προσωπικό “παράδεισο” για τους κατοίκους και τους επισκέπτες, ένας από τους τελευταίους είμαι κι εγώ. Εντυπωσιακός είναι ο ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, (στον κεντρικό δρόμο) που χτίστηκε το 1805 και κοσμείται από ένα θαυμάσιο πέτρινο καμπαναριό. Ταβέρνες, καφενεία και ξενοδοχεία απλώνονται στην κεντρική πλατεία, για να τα έχεις όλα “στα πόδια” σου.
Βυτίνα Χειμώνας είναι, οπότε τι καλύτερο από έναν ορεινό προορισμό; Η Βυτίνα είναι ένας από αυτούς. Υπό τη σκιά του επιβλητικού Μαινάλου, απλώνεται σε μία κατάφυτη -κυρίως από καστανιές και έλατα- περιοχή ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Ελλάδας. Γύρω από την επιβλητική πλατεία, όπου μάλιστα μαρτυράται και το υψόμετρο της Βυτίνας (1033,67 μέτρα), δεκάδες σοκάκια οδηγούν στις… γειτονιές του χωριού. Ξεχωρίζουν οι υπέροχες ταβέρνες (σπεσιαλιτέ ο κόκορας με χυλοπίτες) και τα μαγαζάκια με είδη ξυλογλυπτικής και τοπικά προϊόντα, όπως μέλι, ρίγανη, χυλοπίτες. Για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ, το χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου δεν απέχει πολύ.
Σίγρι Μυτιλήνης Στο δυτικότερο σημείο της Λέσβου, 92 χλμ από την πρωτεύουσα της Μυτιλήνης βρίσκεται το Σίγρι. Λατινικά σημαίνει το σίγουρο λιμάνι. Όπως λένε οι Σιγριανοί “αξίζει να φτάσεις ως το τέρμα” ανάμεσα σε ένα τοπίο άγριας ομορφιάς 20 εκατομμυρίων χρόνων, γεμάτο μυρωδιές ρίγανης και θυμαριού. Εκεί στο “Ναό των απολιθωμάτων”, ή στην Νησιώπη αλλά και σ’ άλλες πετρωμένες τοποθεσίες από ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια βλέπεις την βλάστηση εκατομμυρίων χρόνων. Εικόνες τιτάνιας δύναμης και γοητείας.Το γραφικό αυτό ψαροχώρι διαθέτει παραδοσιακά ταβερνάκια με καλό φαγητό, αστακούς και φρέσκο ψάρι. Επίσης πλαζ, όπου ικανοποιεί κάθε γούστο καθώς και αρκετές ερημικές παραλίες (με καλύτερη εκείνη της Παναγίας της Φανερωμένης). Εκεί όταν υπάρχει μπουνάτσα τα δελφίνια κάνουν την εμφανισή τους. Μπορείς ακόμα να συναντήσεις φλαμένγκο, ή κάνοντας βαρκάδα να δεις λευκές φώκιες. Σημάδι Θεού το ηλιοβασίλεμα. Ο ήλιος σβήνει ανάμεσα στα 3 μικρά νησάκια που στέκονται προστατευτικά και περήφανα ανάμεσα στο Σίγρι και το πέλαγος και στις όμορφες δαντελωτές του ακτές που η κάθε μία έχει την ομορφιά της.
Άνδρος Το βορειότερο στολίδι των Κυκλάδων, το νησί των αέρηδων και ένα από τα παραγωγικότερα σε “εξαγωγές” πλοιοκτητών, ναυτονήσι. Για τους περισσσότερους, η Άνδρος εκπέμπει την αύρα του υπερόπτη. Στη δική μου καρδιά κατέχει ξεχωριστή τη θέση κυρίως, γιατί δεν ξέχασε ποτέ το παρελθόν της. Το αρχιτεκτονικό της στυλ παραμένει αμετάβλητο, οι παραλίες της παρθένες, η πολιτιστική της περιουσία πλούσια και οι μορφολογικές της αντιθέσεις έντονες και συναρπαστικές. Φεύγοντας, δοκιμάστε φουρτάλια, αμυγδαλωτά, καλτσούνια, τοπικό τυρί (αρμεξιά, βολάκι), λαμπριάτη, παστελαριές και γευτείτε μία χωνευτική σουμάδα. Α, πάρτε και μία γερή δόση από την φιλοξενία των ντόπιων για την επιστροφή σας στην Αθήνα.
Mονεμβασιά Έχεις πάει ποτέ σου;” Αυτή είναι η πρώτη φράση που μου έρχεται στο μυαλό, κάθε φορά που η συζήτηση πάει στην Μονεμβασιά. Κι αυτό γιατί, όσες λέξεις κι αν χρησιμοποιήσω για να περιγράψω τη μαγεία της μεσαιωνικής καστροπολιτείας, δύσκολα θα μεταφέρω σε κάποιον τις εικόνες που με γοήτευσαν. Αν βρεθείς ποτέ, ανέβα στο πάνω Κάστρο και απλά ρέμβασε τη θέα που σχηματίζουν οι παραδοσιακές κεραμοσκεπές, τα αρχοντικά, οι δεκάδες εκκλησίες και τα στριφογυριστά καλντερίμια που σχηματίζουν έναν μικρό λαβύρινθο που δεν θα θες να βρεις την έξοδο. Φυσικά, η θέα θα ήταν “μισή”, χωρίς το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, που συμπληρώνει μια εικόνα που θα θυμάσαι για καιρό.
Αγκίστρι Στην καρδιά του Σαρωνικού ανακάλυψα έναν μικρό “θησαυρό”, το Αγκίστρι. Τόσο κοντά στην Αθήνα, μα οι παραλίες, η ηρεμία και η βραδινή θέα των φώτων της πρωτεύουσας, που μοιάζει να φλέγεται, από την ξαπλώστρα που απολαμβάνεις το ποτό σου, σε αποζημιώνουν για την επιλογή σου να μην επισκεφτείς και φέτος ένα από τα παραδοσιακά “κοσμοπολίτικα” νησιά. Ο νους σου δεν βάζει, πως στο πευκόφυτο νησάκι, έκτασης μόλις 11,7 τ.χλμ, θα δεις τόσο μαγευτικά νερά. Η βοτσαλωτή Δραγωνέρα, η Σκληρή και η Χαλικιάδα – αγαπητή στους γυμνιστές, η παραλία – βράχος Μαρίζα και η καταγάλανη Απόνησος θα σε κάνουν να το ερωτευτείς. Με τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια να μην ξεπερνούν τα 10 ευρώ, το γεγονός ότι δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο και τα μαγαζάκια που ικανοποιούν κάθε σου όρεξη, το Αγκίστρι είναι ο must προορισμός για ολιγοήμερο διάλειμμα ή διακοπές διαρκείας!
Ίος Η ιδέα να επισκεφτώ την Ίο δεν φάνταζε ιδανική, ωστόσο μια επίσκεψη στο νησί με έκανε να αναθεωρήσω. Αυτό που κάνει το «λουλούδι των Κυκλάδων» τόσο ξεχωριστό δεν είναι οι φυσικές ομορφιές και οι παραλίες του, αλλά η χώρα, χτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά ενός λόφου, με έντονα τα χαρακτηριστικά της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. Τα λευκά σπιτάκια ξεπροβάλλουν σε κάθε γωνιά και τα στενά και γραφικά σοκάκια της σε προκαλούν να τα ανακαλύψεις, συνδυάζοντας επιλογές νυχτερινής διασκέδασης για όλα τα γούστα.
Ορεινή Ναυπακτία Είναι διαφορετικός ο αέρας που αναπνέεις εκεί απάνω… Όχι μόνο στην πολυδιαφημισμένη (από εμένα) Ελευθέριανη, απ’ όπου κατάγομαι πάππου προς πάππου, αλλά σε καθένα από τα χωριουδάκια της περιοχής. Χωριά χωμένα στα πυκνά ελατοδάση, που μοιάζουν μεταξύ τους αλλά ταυτόχρονα διαφέρουν. Δίχως χιονοδρομικά ή μοντέρνες ξενοδοχειακές μονάδες, “απάτητα” κι ανεκμετάλλευτα ακόμη τα περισσότερα, έχουν για μυστικό τους την άμεση επαφή με τη φύση που οργιάζει. Αίσθηση και παραίσθηση μαζί. Ένας παράδεισος που απέχει ελάχιστα από την ενετική Ναύπακτο των αρχοντικών.
Kάσος H Κάσος μπορεί να είναι 15 ώρες με το καράβι από τον Πειραιά, όμως αξίζει τον κόπο. Θα σε αποζημιώσει η απλότητα του τοπίου και των ανθρώπων. Η ηρεμία. Λίγα τα μέρη για να φας, να πιεις. Λιγοστές οι παραλίες. Δεν σε νοιάζει και του χρόνου πάλι εκεί θα πας γιατί στην Κάσο δεν έχει δήθεν. Είσαι ο εαυτός σου και περνάς τις διακοπές σου όπως πρέπει. Μακρυά από την Αθήνα, όχι μαζί με την Αθήνα. Να πας στα πανηγύρια, να φας μακαρούνες με σιτάκα, να πας στα Aρμάθια με το καραβάκι και στον Άη Μάμα στο βουνό για τη θέα.
Ηράκλειο Ίσως το πιο ενδεικτικό παράδειγμα ‘μεγάλης πόλης χωρίς τα προβλήματα της μεγάλης πόλης’ στην Ελλάδα. Το Ηράκλειο το λατρεύεις για τη ζωή του, για τους ανθρώπους του, για τις γειτονιές (ένας παραδοσιακός καφές στις Πατέλες, μια γαλήνια βόλτα στον Μασταμπά), για το λιμάνι του, για τον Κούλε. Συγγνώμη, αλλά δεν υπάρχουν πολλά μέρη στη χώρα όπου μπορείς να δραπετεύσεις από την πίεση της καθημερινότητας αφήνοντας τα πόδια σου να κρέμονται πάνω από τη θάλασσα, μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια από το γραφείο. Η ομορφιά του Ηρακλείου είναι ακριβώς αυτή η διπλή του ‘προσωπικότητα’. Και πόλη και (έξοχη) εξοχή.
Ρόδος Η Ρόδος θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου. Είναι ένα υπέροχο (glamorous) νησί που πραγματικά θα μπορούσα να μείνω μόνιμα. Δε θα ξεχάσω όταν την πρώτη φορά που πλησίαζα στην Ρόδο λίγο πριν την προσγείωση, το αεροπλάνο πέρασε πάνω από τα ξενοδοχεία, με τη θέα να είναι απίστευτη. Το πανέμορφο κάστρο της Παλιάς Πόλης. Τους ζωγράφους που ήταν γύρω του. Την τάφρο. Τα βότσαλα με μαύρο και μπεζ που είναι κάθετα τοποθετημένα. Ναι, ακόμη θυμάμαι αυτήν τη λεπτομέρεια. Τα σουηδικά μαγαζιά. Το υπέροχο ηλιοβασίλεμα στο λιμάνι. Το ενυδρείο. Το Ροδίνι με την ξύλινη γέφυρα. Τα λουτρά της Καλλιθέας, την υπέροχη πέργκολα με τα λουλούδια και το περίτεχνο ασπρόμαυρο πάτωμα. Την φημισμένη Λίνδο. Τη θέα τα πρωινά στη Λαχανιά βλέποντας τη θάλασσα να λάμπει και απέναντι τα παράλια. Το ιδιαίτερο πρασονήσι όπου στις δυο άκρες του κάνουν surfing και kitesurf. Αν δεν έχεις πάει, αξίζει να το κάνεις 100%.
Οία, Σαντορίνη Όταν σου ζητάνε να πεις γιατί ένα μέρος είναι το ομορφότερο της Ελλάδας και οι λέξεις που σου έρχονται είναι τόσες πολλές και τελικά καταλήγεις να μην μπορείς να γράψεις τίποτα, τότε ξέρεις ότι δεν έχεις κάνει λάθος. Όμως θα προσπαθήσω να βάλω τη σκέψη μου σε μία σειρά και απλά να αναφέρω μερικούς από τους λόγους που η Οία είναι χαραγμένη στην καρδιά μου με ανεξίτηλο μαρκαδόρο: θέα στο ηφαίστειο που σου κόβει την ανάσα, πορτοκαλοφουξιοματζεντί χρώμα ουρανού όταν ο ήλιος πέφτει, το ομορφότερο νησιώτικο βιβλιοπωλείο (Atlantis Books), το πιο cool μπαρ-πρώην χασάπικο (Μαρικέι) και ενέργεια που καθαρίζει όλο σου του είναι.
Σαμοθράκη Παράδεισος επί γης. Ένας παρθένος τόπος, γεμάτος πράσινο, καταρράχτες και πλατανοδάση που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Στη Σαμοθράκη γίνεσαι εξερευνητής: ανεβαίνεις στο βουνό, περνάς μέσα από πλατάνια, πεύκα και κέδρους, βουτάς στις βάθρες, χαζεύεις τις χίπικες παρέες που αράζουν στα βραχάκια -φίλοι, ζευγάρια, σκύλοι, παιδάκια- πας για πεζοπορία και καταλήγεις σε κρυφές παραλίες, ανεβαίνεις στη χώρα και φωτογραφίζεις τη θέα. Και κάθε βράδυ τη βγάζεις στο καφενείο στα Θέρμα, με ούζο και μεζέδες μέχρι να επιστρέψεις στο camping για τον πιο γλυκό, βαθύ, ξένοιαστο ύπνο.
Ελαφόνησος Η Καραϊβική στην Ελλάδα… Άσπρη άμμος, γαλαζοπράσινα νερά και μια ατέλειωτη παραλία. Αυτή του Σίμου. Το καλό είναι ότι μπορείς να πας οδικώς. Το πολύ καλό είναι ότι αποτελεί το ιδανικό νησί για να κλείσεις τους διακόπτες σου. Είτε πας στο (άκρως οργανωμένο) κάμπινγκ, είτε σε δωμάτια. Ξεχνιέσαι. Το μόνο που χρειάζεται είναι το μαγιό σου, τίποτα άλλο. Άλλωστε το πνεύμα του νησιού είναι ότι όσο ο ήλιος είναι πάνω, εσύ είσαι στην παραλία. Διόρθωση: την καλύτερη παραλία της Ελλάδος.
Τρίκαλα Κορινθίας Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο όμορφο μέρος κοντά στην Αθήνα. Πέτρινοι τοίχοι, κεραμοσκεπές, έλατα, καμινάδες που καπνίζουν, ένα άγριο ορεινό τοπίο, μία λίμνη. Και φαγητό, πολύ φαγητό. Ναι, τα Τρίκαλα ξεχωρίζουν για το φαγητό τους. Αρνάκι στη γάστρα, στριφτή τυρόπιτα, το παραδοσιακό κιούπι, κοκορέτσι, ψωμοτύρι, ντόπιο τσίπουρο, ρακόμελο. Τώρα που το σκέφτομαι μπορώ να γράψω πεντακόσιες λέξεις για τα εστιατόρια της περιοχής και να φάω κράξιμο από τον -μετρ του είδους-Στέφανο Τριαντάφυλλο γιατί δεν έγραψα χιλιάρικο. Να πάω να ξεκοιλιαστώ στο φαΐ και να αφήσω το τοπίο για άλλη φορά. Τέτοια ένστικτα μου βγάζουν τα Τρίκαλα. Πρωτόγονα. Εσύ, όμως, μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Ναύπλιο Αν έχεις επισκεφθεί το Ναύπλιο, έστω για λίγες ώρες και δεν το έχεις αγαπήσει, δεν έχεις καρδιά. Η παλιά πόλη με τα νεοκλασικά και τα βενετσιάνικα κτήρια, νομίζεις πως είναι ζωγραφισμένη στο χέρι, ενώ τα δύο ενετικά κάστρα που την αγκαλιάζουν προσφέρουν μαγευτική θέα και ο γύρος της Αρβανιτιάς, είναι ικανός να καταργήσει το επάγγελμα του ψυχολόγου. Ιταλική φινέτσα και ταξίδι στο παρελθόν που καταλήγει στο σήμερα του παραλιακού πεζοδρόμου με υπέροχη θέα στο Μπούρτζι. Το Ναύπλιο δεν θέλει πολλά λόγια. Είναι μόνο λίγα χιλιόμετρα μακριά για το απολαύσεις.
Φιλιατρά Είναι δύσκολο να είσαι αντικειμενικός για το μέρος που πέρασες τα καλύτερα καλοκαίρια της νιότης σου. Ας το επιχειρήσουμε. Καρφωμένα καταμεσής γιγαντιαίου ελαιώνα στη Δυτική Μεσσηνία, τα Φιλιατρά εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη με την πρώτη ματιά. Θέλεις με τη ρέπλικα του Πύργο του Άϊφελ στην είσοδο της πόλης (εξ ου και το μικρό Παρίσι), θέλεις με το ωραιότατο σιντριβάνι της κεντρικής πλατείας, με τη σφαίρα που απεικονίζει τη Γη, με ό,τιδήποτε. Τόπος για να ερωτευτείς, να απολαύσεις ηλιοβασιλέματα στο Λιμενάρι, να γευτείς τα νερά του Στόμιου και να απολαύσεις το καφέ σου στο γραφικό λιμανάκι του Αγρίλη. Μόλις τρεις ώρες δρόμο είναι με τη νέα Εθνική οδό Σπάρτης-Καλαμάτας. Μην ξεχάσετε να φάτε και ένα πιάτο μπακαλιάρο με σάλτσα. Μνημειώδες!
Τρίπολη Ραντεβού στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, εντάξει; Στην πλατεία Άρεως. Σε όσους λέω ότι είμαι από την Τρίπολη, μου λένε, ποια αυτή με τις πλατείες; Ναι, έχει πολλές. Την κεντρική πλατεία με την μεγάλη εκκλησία του Αγίου Βασιλείου, την Πετρινού, την πλατεία Κολοκοτρώνη… Άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει και εμένα μου αρέσει η Τρίπολη για τις ατελείωτες πάνω κάτω βόλτες στις πλατείες, για τον κεντρικό δρόμο, την ΙΒ, που τώρα έχει γίνει πεζόδρομος και έχει γεμίσει ζωή από μαγαζιά και καφέ. Να καθίσεις και να απολαύσεις τον ήλιο, να συναντήσεις γνωστούς από το σχολείο, να φας παραδοσιακά καλό κρέας, χυλοπίτες και τραχανά, να αφήσεις το παιδί να τρέξει με το ποδήλατό του. Η πόλη, επίσης, δεν κοιμάται νωρίς, καθώς νέοι άνθρωποι έχουν φτιάξει ωραία εστιατόρια και κλαμπάκια να διασκεδάσεις μέχρι το πρωί.
Σπέτσες Από την εποχή με τα απαραίτητα μπρατσάκια μέχρι τα σημερινά μακροβούτια (λέμε τώρα), το μόνο που δεν άλλαξε είναι το μέρος. Σπέτσες και πάλι Σπέτσες. Στις παραλίες με τα καταγάλανα κρυστάλλινα νερά, όπου τα πεύκα φτάνουν μέχρι την ακρογιαλιά, έκανα τις πρώτες μου βουτιές. Έρωτες, φιλίες, ξενύχτια, απομόνωση. Οι Σπέτσες είναι το δικό μου μέρος. Πάντα κρύβονται μικροί θησαυροί (παραλία Αγίας Μαρίνας, Ντάπια, Παλιό Λιμάνι) που περιμένουν να τους ανακαλύψεις. Ξεχάστε τα αυτοκίνητα. Μόνο πόδια, δίκυκλα, άμαξες και θαλάσσια ταξί. Σε δύο ώρες μπορείς να αποδράσεις από το μουντό τοπίο της Αθήνας. Ραντεβού το καλοκαίρι.
Πηγή
Via
Mήλος Δεν γίνεται να βρεθείς στην Μήλο και να μην την ερωτευτείς. Είναι μαθηματικά αδύνατο να προσθέσεις τα υπέροχα μαγευτικά νερά της με τον κοσμοπολίτικο (αλλά όχι επιτηδευμένο) της αέρα, την άγρια ομορφιά του τοπίου της που διαφέρει σε κάθε γωνιά της, τα χρώματα του Κλήματος και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα από το Κάστρο και να μην καταλήξεις στον έρωτα. Άλλωστε, η θεά του έρωτα και της ομορφιάς, αποθεώνεται στο Μουσείο του Λούβρου ως η Αφροδίτη της Μήλου. Τυχαίο;
Παλιά Πόλη Ξάνθης Στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης κάνεις ένα ονειρικό ταξίδι στην ιστορία της χώρας. Τα πλακόστρωτα δρομάκια, τα χάνια, τα νεοκλασικά μέγαρα και οι λαϊκότροπες βαλκανικές κατοικίες δημιουργούν ένα “πάντρεμα” πολιτισμών. Ένας τόπος μοναδικός βγαλμένος από παραμύθι που ακροβατεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Κομψότητα και απλότητα σε ένα λαβύρινθο γεύσεων, αρωμάτων και αναμνήσεων. Ανακηρύχθηκε προστατευόμενος οικισμός, γλιτώνοντας έτσι την ανάπλαση του 1976. Συναντηθείτε στην κεντρική πλατεία κάτω απ’το τεράστιο ρολόι που χτίστηκε το 1888, κάντε βόλτα στα μαγαζάκια για να πάρετε το κατιτίς σας και πηγαίνετε οπωσδήποτε στο σαββατιάτικο παζάρι. Κι αν ακόμα έχεις αμφιβολίες, το φαγητό και τα γλυκά θα σε κάνουν να ξεχάσεις το όνομά σου. Κεμπάπ και για τελείωμα σιροπιαστά. Μελώσαμε.
Ελάτη-Περτούλι Δύο λέξεις μόνο. Ελάτη-Περτούλι. Διαδρομές τύφλα να’χουν τα πλάνα του National Geographic, πράσινο να χάνεται το μάτι σου, αγελάδες να στέκονται προσεκτικά στην άκρη του δρόμου και ταβέρνες για ανελέητο φαγοπότι δίπλα στο τζάκι. Ευτυχώς το hype της Αράχοβας και της Λίμνης Πλαστήρα δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί, με τις τιμές σε διαμονή και φαγητό να κυμαίνονται σε νορμάλ επίπεδα. Άχαστο αξιοθέατο για να πάρει φωτιά το instagram, η γέφυρα της Παλαιοκαρυάς με τους επιβλητικούς καταρράκτες στο δρόμο Πύλης -Ελάτης.
Κουφονήσια Δεν κατάφερα να ταξιδέψω στα Κουφονήσια προτού σκάσουν μιλιούνια τουρίστες, αλλά διαπίστωσα πως αυτό έχει λιγότερη σημασία απ’ όση νόμιζα. Το νησί (Πάνω Κουφονήσι) είχε χώρο για να μας αντέξει όλους και παραλίες για να μοιράσει τον κόσμο. Απ’την παραλία του λιμανιού, τον Φοίνικα, τον Φανό, την Ιταλίδα και το Πόρι, η απόσταση είναι 40 λεπτά με τα πόδια κι έχεις γυρίσει την ομορφότερη πλευρά του νησιού. Έχεις δει όλες τις παραλίες, τα διάφανα νερά και την άγρια ομορφιά του Αιγαίου, έχεις δει πισίνες φυσικές, έχεις βουτήξει στο Γάλα με τα άσπρα νερά και έχεις γνωρίσει παρέες με τις οποίες θα φας φρέσκα ψάρια και ελληνικά πιάτα στον “Καπετάν Νικόλα” και θα πιείς ρακόμελα το βράδυ στα σοκάκια.
Ανώγεια Σ’ αυτή τη γη θα αντιληφθείς πώς δύναμη τση Κρήτης, είναι τ’ Ανώγεια, τα ορεινά κι ο γερο-Ψηλορείτης”. Καλά κατάλαβες. Αυτή η κωμόπολη του νομού Ρεθύμνου, που γέννησε τους Ξυλούρηδες, ταυτίζεται με το άγριο περιβάλλον του βουνού και την υπερηφάνεια των κατοίκων της. Στην πανάρχαια διαδρομή συναντάς τις μικρές κοιλάδες της Τυλίσσου ή του Μυλοποτάμου, πολύμορφους λόφους και… ξαφνικά νιώθεις ότι ο Ψηλορείτης είναι “ζωντανός”. Φτάνοντας στα 700 μέτρα υψόμετρο, αυτό το συνταίριασμα ύλης και ψυχής θα σε έχει ήδη συνεπάρει.
Mύκονος Όλοι θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, αλλά κανένας δεν θέλει να πεθάνει. Η Μύκονος είναι παράδεισος αλλά για να τον απολαύσεις πρέπει να σκοτώσεις τον wannabe alternative εαυτό σου, αυτόν που αρέσκεται να λέει ανυπόφορα κλισέ όπως “σιχαίνομαι τα κλισέ”. Πίσω από τα στερεότυπα και όσα της καταλογίζουν, η Μύκονος χαμογελάει συγκαταβατικά. Την Μύκονο δεν την πειράζει να την λένε mainstream – έχει τερματίσει το mainstream χίλιες φορές και έχει γυρίσει το κοντέρ να γράφει από την αρχή. Η Μύκονος περιμένει τους απανταχού ακομπλεξάριστους για να μοιραστεί μαζί τους τον παράδεισό της. Έναν παράδεισο όπου κανένας καρπός δεν είναι απαγορευμένος.
Ιθάκη Ο Οδυσσέας προσπαθούσε για 10 χρόνια να γυρίσει σε εκείνη, μια (μυθική) ιστορία που προσθέτει αξία στην έτσι κι αλλιώς πανέμορφη Ιθάκη. Ένα μικρό νησί, με τόσα καλά κρυμμένα μυστικά. Θάλασσες εντυπωσιακές, αλλά με διαφορετική ομορφιά από αυτήν που έχεις συνηθίσει στα υπόλοιπα Επτάνησα, ένα κλειστό λιμάνι που σε κρατάει δέσμιο του για όσες μέρες μείνεις εκεί και πάνω από όλα μια αύρα που δεν μπορεί να μπει σε λέξεις και καλούπια. Αν φτάσεις στην Ιθάκη (σου), τότε μόνο καταλαβαίνεις ότι όλοι μας την αναζητούμε, χωρίς να το ξέρουμε.
Καταρράκτες Νέδας Λίγοι ξέρουν ότι η Νέδα είναι ποτάμι. Το μόνο στη χώρα μας που έχει “γυναικείο” όνομα μαζί με την Αραπίτσα της Νάουσας. Λίγοι επίσης ξέρουν ότι στη Νέδα βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα και εντυπωσιακότερα φαράγγια της Ελλάδας, στα βάθη του οποίου θα συναντήσεις εντυπωσιακές φυσικές κολυμπήθρες. Η πρώτη μου επαφή με τους καταρράκτες της Νέδας έλαβε χώρα το μακρινό 1998. Από τότε έχω βρεθεί στο φαράγγι άλλες τρεις φορές. Και κάθε φορά η εμπειρία είναι μοναδική. Η Νέδα πηγάζει από το όρος Λύκαιο στα σύνορα Αρκαδίας και Μεσσηνίας και αποτελεί το φυσικό όριο των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας. Βάση για την εξόρμηση στη Νέδα, είναι η Κυπαρισσία. Για να φτάσεις στους καταρράκτες πρέπει να ξεκινήσεις τη διαδρομή από το χωριό Πλατάνια. Από το χωριό και μετά, η διαδρομή συνεχίζεται σε ομαλό χωματόδρομο και ακολουθεί μπόλικο περπάτημα. Στο μονοπάτι υπάρχουν πολλές πινακίδες που διευκρινίζουν τη διαδρομή από τη κοίτη του ποταμού μέχρι το φαράγγι, όπου ξεπηδά ο καταρράκτης από ύψος 20 περίπου μέτρων. Το τελικό αποτέλεσμα, σίγουρα θα σε αποζημιώσει.
Λαγκάδια Αρκαδίας Σε μια απότομη πλαγία κλίσης 70 μοιρών και σε υψόμετρο 980 μέτρων στην ορεινή Γορτυνία είναι χτισμένο ένα από τα ιστορικότερα χωριά της Αρκαδίας. Ένα χωριό με πλούσια αρχιτεκτονική παράδοση, καθώς οι κάτοικοί του υπήρξαν ξακουστοί κτίστες που “όργωναν” όλη την Πελοπόννησο σε ομάδες. Ο παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός αποτελεί προσωπικό “παράδεισο” για τους κατοίκους και τους επισκέπτες, ένας από τους τελευταίους είμαι κι εγώ. Εντυπωσιακός είναι ο ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, (στον κεντρικό δρόμο) που χτίστηκε το 1805 και κοσμείται από ένα θαυμάσιο πέτρινο καμπαναριό. Ταβέρνες, καφενεία και ξενοδοχεία απλώνονται στην κεντρική πλατεία, για να τα έχεις όλα “στα πόδια” σου.
Βυτίνα Χειμώνας είναι, οπότε τι καλύτερο από έναν ορεινό προορισμό; Η Βυτίνα είναι ένας από αυτούς. Υπό τη σκιά του επιβλητικού Μαινάλου, απλώνεται σε μία κατάφυτη -κυρίως από καστανιές και έλατα- περιοχή ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Ελλάδας. Γύρω από την επιβλητική πλατεία, όπου μάλιστα μαρτυράται και το υψόμετρο της Βυτίνας (1033,67 μέτρα), δεκάδες σοκάκια οδηγούν στις… γειτονιές του χωριού. Ξεχωρίζουν οι υπέροχες ταβέρνες (σπεσιαλιτέ ο κόκορας με χυλοπίτες) και τα μαγαζάκια με είδη ξυλογλυπτικής και τοπικά προϊόντα, όπως μέλι, ρίγανη, χυλοπίτες. Για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ, το χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου δεν απέχει πολύ.
Σίγρι Μυτιλήνης Στο δυτικότερο σημείο της Λέσβου, 92 χλμ από την πρωτεύουσα της Μυτιλήνης βρίσκεται το Σίγρι. Λατινικά σημαίνει το σίγουρο λιμάνι. Όπως λένε οι Σιγριανοί “αξίζει να φτάσεις ως το τέρμα” ανάμεσα σε ένα τοπίο άγριας ομορφιάς 20 εκατομμυρίων χρόνων, γεμάτο μυρωδιές ρίγανης και θυμαριού. Εκεί στο “Ναό των απολιθωμάτων”, ή στην Νησιώπη αλλά και σ’ άλλες πετρωμένες τοποθεσίες από ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια βλέπεις την βλάστηση εκατομμυρίων χρόνων. Εικόνες τιτάνιας δύναμης και γοητείας.Το γραφικό αυτό ψαροχώρι διαθέτει παραδοσιακά ταβερνάκια με καλό φαγητό, αστακούς και φρέσκο ψάρι. Επίσης πλαζ, όπου ικανοποιεί κάθε γούστο καθώς και αρκετές ερημικές παραλίες (με καλύτερη εκείνη της Παναγίας της Φανερωμένης). Εκεί όταν υπάρχει μπουνάτσα τα δελφίνια κάνουν την εμφανισή τους. Μπορείς ακόμα να συναντήσεις φλαμένγκο, ή κάνοντας βαρκάδα να δεις λευκές φώκιες. Σημάδι Θεού το ηλιοβασίλεμα. Ο ήλιος σβήνει ανάμεσα στα 3 μικρά νησάκια που στέκονται προστατευτικά και περήφανα ανάμεσα στο Σίγρι και το πέλαγος και στις όμορφες δαντελωτές του ακτές που η κάθε μία έχει την ομορφιά της.
Άνδρος Το βορειότερο στολίδι των Κυκλάδων, το νησί των αέρηδων και ένα από τα παραγωγικότερα σε “εξαγωγές” πλοιοκτητών, ναυτονήσι. Για τους περισσσότερους, η Άνδρος εκπέμπει την αύρα του υπερόπτη. Στη δική μου καρδιά κατέχει ξεχωριστή τη θέση κυρίως, γιατί δεν ξέχασε ποτέ το παρελθόν της. Το αρχιτεκτονικό της στυλ παραμένει αμετάβλητο, οι παραλίες της παρθένες, η πολιτιστική της περιουσία πλούσια και οι μορφολογικές της αντιθέσεις έντονες και συναρπαστικές. Φεύγοντας, δοκιμάστε φουρτάλια, αμυγδαλωτά, καλτσούνια, τοπικό τυρί (αρμεξιά, βολάκι), λαμπριάτη, παστελαριές και γευτείτε μία χωνευτική σουμάδα. Α, πάρτε και μία γερή δόση από την φιλοξενία των ντόπιων για την επιστροφή σας στην Αθήνα.
Mονεμβασιά Έχεις πάει ποτέ σου;” Αυτή είναι η πρώτη φράση που μου έρχεται στο μυαλό, κάθε φορά που η συζήτηση πάει στην Μονεμβασιά. Κι αυτό γιατί, όσες λέξεις κι αν χρησιμοποιήσω για να περιγράψω τη μαγεία της μεσαιωνικής καστροπολιτείας, δύσκολα θα μεταφέρω σε κάποιον τις εικόνες που με γοήτευσαν. Αν βρεθείς ποτέ, ανέβα στο πάνω Κάστρο και απλά ρέμβασε τη θέα που σχηματίζουν οι παραδοσιακές κεραμοσκεπές, τα αρχοντικά, οι δεκάδες εκκλησίες και τα στριφογυριστά καλντερίμια που σχηματίζουν έναν μικρό λαβύρινθο που δεν θα θες να βρεις την έξοδο. Φυσικά, η θέα θα ήταν “μισή”, χωρίς το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, που συμπληρώνει μια εικόνα που θα θυμάσαι για καιρό.
Αγκίστρι Στην καρδιά του Σαρωνικού ανακάλυψα έναν μικρό “θησαυρό”, το Αγκίστρι. Τόσο κοντά στην Αθήνα, μα οι παραλίες, η ηρεμία και η βραδινή θέα των φώτων της πρωτεύουσας, που μοιάζει να φλέγεται, από την ξαπλώστρα που απολαμβάνεις το ποτό σου, σε αποζημιώνουν για την επιλογή σου να μην επισκεφτείς και φέτος ένα από τα παραδοσιακά “κοσμοπολίτικα” νησιά. Ο νους σου δεν βάζει, πως στο πευκόφυτο νησάκι, έκτασης μόλις 11,7 τ.χλμ, θα δεις τόσο μαγευτικά νερά. Η βοτσαλωτή Δραγωνέρα, η Σκληρή και η Χαλικιάδα – αγαπητή στους γυμνιστές, η παραλία – βράχος Μαρίζα και η καταγάλανη Απόνησος θα σε κάνουν να το ερωτευτείς. Με τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια να μην ξεπερνούν τα 10 ευρώ, το γεγονός ότι δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο και τα μαγαζάκια που ικανοποιούν κάθε σου όρεξη, το Αγκίστρι είναι ο must προορισμός για ολιγοήμερο διάλειμμα ή διακοπές διαρκείας!
Ίος Η ιδέα να επισκεφτώ την Ίο δεν φάνταζε ιδανική, ωστόσο μια επίσκεψη στο νησί με έκανε να αναθεωρήσω. Αυτό που κάνει το «λουλούδι των Κυκλάδων» τόσο ξεχωριστό δεν είναι οι φυσικές ομορφιές και οι παραλίες του, αλλά η χώρα, χτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά ενός λόφου, με έντονα τα χαρακτηριστικά της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. Τα λευκά σπιτάκια ξεπροβάλλουν σε κάθε γωνιά και τα στενά και γραφικά σοκάκια της σε προκαλούν να τα ανακαλύψεις, συνδυάζοντας επιλογές νυχτερινής διασκέδασης για όλα τα γούστα.
Ορεινή Ναυπακτία Είναι διαφορετικός ο αέρας που αναπνέεις εκεί απάνω… Όχι μόνο στην πολυδιαφημισμένη (από εμένα) Ελευθέριανη, απ’ όπου κατάγομαι πάππου προς πάππου, αλλά σε καθένα από τα χωριουδάκια της περιοχής. Χωριά χωμένα στα πυκνά ελατοδάση, που μοιάζουν μεταξύ τους αλλά ταυτόχρονα διαφέρουν. Δίχως χιονοδρομικά ή μοντέρνες ξενοδοχειακές μονάδες, “απάτητα” κι ανεκμετάλλευτα ακόμη τα περισσότερα, έχουν για μυστικό τους την άμεση επαφή με τη φύση που οργιάζει. Αίσθηση και παραίσθηση μαζί. Ένας παράδεισος που απέχει ελάχιστα από την ενετική Ναύπακτο των αρχοντικών.
Kάσος H Κάσος μπορεί να είναι 15 ώρες με το καράβι από τον Πειραιά, όμως αξίζει τον κόπο. Θα σε αποζημιώσει η απλότητα του τοπίου και των ανθρώπων. Η ηρεμία. Λίγα τα μέρη για να φας, να πιεις. Λιγοστές οι παραλίες. Δεν σε νοιάζει και του χρόνου πάλι εκεί θα πας γιατί στην Κάσο δεν έχει δήθεν. Είσαι ο εαυτός σου και περνάς τις διακοπές σου όπως πρέπει. Μακρυά από την Αθήνα, όχι μαζί με την Αθήνα. Να πας στα πανηγύρια, να φας μακαρούνες με σιτάκα, να πας στα Aρμάθια με το καραβάκι και στον Άη Μάμα στο βουνό για τη θέα.
Ηράκλειο Ίσως το πιο ενδεικτικό παράδειγμα ‘μεγάλης πόλης χωρίς τα προβλήματα της μεγάλης πόλης’ στην Ελλάδα. Το Ηράκλειο το λατρεύεις για τη ζωή του, για τους ανθρώπους του, για τις γειτονιές (ένας παραδοσιακός καφές στις Πατέλες, μια γαλήνια βόλτα στον Μασταμπά), για το λιμάνι του, για τον Κούλε. Συγγνώμη, αλλά δεν υπάρχουν πολλά μέρη στη χώρα όπου μπορείς να δραπετεύσεις από την πίεση της καθημερινότητας αφήνοντας τα πόδια σου να κρέμονται πάνω από τη θάλασσα, μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια από το γραφείο. Η ομορφιά του Ηρακλείου είναι ακριβώς αυτή η διπλή του ‘προσωπικότητα’. Και πόλη και (έξοχη) εξοχή.
Ρόδος Η Ρόδος θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου. Είναι ένα υπέροχο (glamorous) νησί που πραγματικά θα μπορούσα να μείνω μόνιμα. Δε θα ξεχάσω όταν την πρώτη φορά που πλησίαζα στην Ρόδο λίγο πριν την προσγείωση, το αεροπλάνο πέρασε πάνω από τα ξενοδοχεία, με τη θέα να είναι απίστευτη. Το πανέμορφο κάστρο της Παλιάς Πόλης. Τους ζωγράφους που ήταν γύρω του. Την τάφρο. Τα βότσαλα με μαύρο και μπεζ που είναι κάθετα τοποθετημένα. Ναι, ακόμη θυμάμαι αυτήν τη λεπτομέρεια. Τα σουηδικά μαγαζιά. Το υπέροχο ηλιοβασίλεμα στο λιμάνι. Το ενυδρείο. Το Ροδίνι με την ξύλινη γέφυρα. Τα λουτρά της Καλλιθέας, την υπέροχη πέργκολα με τα λουλούδια και το περίτεχνο ασπρόμαυρο πάτωμα. Την φημισμένη Λίνδο. Τη θέα τα πρωινά στη Λαχανιά βλέποντας τη θάλασσα να λάμπει και απέναντι τα παράλια. Το ιδιαίτερο πρασονήσι όπου στις δυο άκρες του κάνουν surfing και kitesurf. Αν δεν έχεις πάει, αξίζει να το κάνεις 100%.
Οία, Σαντορίνη Όταν σου ζητάνε να πεις γιατί ένα μέρος είναι το ομορφότερο της Ελλάδας και οι λέξεις που σου έρχονται είναι τόσες πολλές και τελικά καταλήγεις να μην μπορείς να γράψεις τίποτα, τότε ξέρεις ότι δεν έχεις κάνει λάθος. Όμως θα προσπαθήσω να βάλω τη σκέψη μου σε μία σειρά και απλά να αναφέρω μερικούς από τους λόγους που η Οία είναι χαραγμένη στην καρδιά μου με ανεξίτηλο μαρκαδόρο: θέα στο ηφαίστειο που σου κόβει την ανάσα, πορτοκαλοφουξιοματζεντί χρώμα ουρανού όταν ο ήλιος πέφτει, το ομορφότερο νησιώτικο βιβλιοπωλείο (Atlantis Books), το πιο cool μπαρ-πρώην χασάπικο (Μαρικέι) και ενέργεια που καθαρίζει όλο σου του είναι.
Σαμοθράκη Παράδεισος επί γης. Ένας παρθένος τόπος, γεμάτος πράσινο, καταρράχτες και πλατανοδάση που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Στη Σαμοθράκη γίνεσαι εξερευνητής: ανεβαίνεις στο βουνό, περνάς μέσα από πλατάνια, πεύκα και κέδρους, βουτάς στις βάθρες, χαζεύεις τις χίπικες παρέες που αράζουν στα βραχάκια -φίλοι, ζευγάρια, σκύλοι, παιδάκια- πας για πεζοπορία και καταλήγεις σε κρυφές παραλίες, ανεβαίνεις στη χώρα και φωτογραφίζεις τη θέα. Και κάθε βράδυ τη βγάζεις στο καφενείο στα Θέρμα, με ούζο και μεζέδες μέχρι να επιστρέψεις στο camping για τον πιο γλυκό, βαθύ, ξένοιαστο ύπνο.
Ελαφόνησος Η Καραϊβική στην Ελλάδα… Άσπρη άμμος, γαλαζοπράσινα νερά και μια ατέλειωτη παραλία. Αυτή του Σίμου. Το καλό είναι ότι μπορείς να πας οδικώς. Το πολύ καλό είναι ότι αποτελεί το ιδανικό νησί για να κλείσεις τους διακόπτες σου. Είτε πας στο (άκρως οργανωμένο) κάμπινγκ, είτε σε δωμάτια. Ξεχνιέσαι. Το μόνο που χρειάζεται είναι το μαγιό σου, τίποτα άλλο. Άλλωστε το πνεύμα του νησιού είναι ότι όσο ο ήλιος είναι πάνω, εσύ είσαι στην παραλία. Διόρθωση: την καλύτερη παραλία της Ελλάδος.
Τρίκαλα Κορινθίας Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο όμορφο μέρος κοντά στην Αθήνα. Πέτρινοι τοίχοι, κεραμοσκεπές, έλατα, καμινάδες που καπνίζουν, ένα άγριο ορεινό τοπίο, μία λίμνη. Και φαγητό, πολύ φαγητό. Ναι, τα Τρίκαλα ξεχωρίζουν για το φαγητό τους. Αρνάκι στη γάστρα, στριφτή τυρόπιτα, το παραδοσιακό κιούπι, κοκορέτσι, ψωμοτύρι, ντόπιο τσίπουρο, ρακόμελο. Τώρα που το σκέφτομαι μπορώ να γράψω πεντακόσιες λέξεις για τα εστιατόρια της περιοχής και να φάω κράξιμο από τον -μετρ του είδους-Στέφανο Τριαντάφυλλο γιατί δεν έγραψα χιλιάρικο. Να πάω να ξεκοιλιαστώ στο φαΐ και να αφήσω το τοπίο για άλλη φορά. Τέτοια ένστικτα μου βγάζουν τα Τρίκαλα. Πρωτόγονα. Εσύ, όμως, μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Ναύπλιο Αν έχεις επισκεφθεί το Ναύπλιο, έστω για λίγες ώρες και δεν το έχεις αγαπήσει, δεν έχεις καρδιά. Η παλιά πόλη με τα νεοκλασικά και τα βενετσιάνικα κτήρια, νομίζεις πως είναι ζωγραφισμένη στο χέρι, ενώ τα δύο ενετικά κάστρα που την αγκαλιάζουν προσφέρουν μαγευτική θέα και ο γύρος της Αρβανιτιάς, είναι ικανός να καταργήσει το επάγγελμα του ψυχολόγου. Ιταλική φινέτσα και ταξίδι στο παρελθόν που καταλήγει στο σήμερα του παραλιακού πεζοδρόμου με υπέροχη θέα στο Μπούρτζι. Το Ναύπλιο δεν θέλει πολλά λόγια. Είναι μόνο λίγα χιλιόμετρα μακριά για το απολαύσεις.
Φιλιατρά Είναι δύσκολο να είσαι αντικειμενικός για το μέρος που πέρασες τα καλύτερα καλοκαίρια της νιότης σου. Ας το επιχειρήσουμε. Καρφωμένα καταμεσής γιγαντιαίου ελαιώνα στη Δυτική Μεσσηνία, τα Φιλιατρά εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη με την πρώτη ματιά. Θέλεις με τη ρέπλικα του Πύργο του Άϊφελ στην είσοδο της πόλης (εξ ου και το μικρό Παρίσι), θέλεις με το ωραιότατο σιντριβάνι της κεντρικής πλατείας, με τη σφαίρα που απεικονίζει τη Γη, με ό,τιδήποτε. Τόπος για να ερωτευτείς, να απολαύσεις ηλιοβασιλέματα στο Λιμενάρι, να γευτείς τα νερά του Στόμιου και να απολαύσεις το καφέ σου στο γραφικό λιμανάκι του Αγρίλη. Μόλις τρεις ώρες δρόμο είναι με τη νέα Εθνική οδό Σπάρτης-Καλαμάτας. Μην ξεχάσετε να φάτε και ένα πιάτο μπακαλιάρο με σάλτσα. Μνημειώδες!
Τρίπολη Ραντεβού στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, εντάξει; Στην πλατεία Άρεως. Σε όσους λέω ότι είμαι από την Τρίπολη, μου λένε, ποια αυτή με τις πλατείες; Ναι, έχει πολλές. Την κεντρική πλατεία με την μεγάλη εκκλησία του Αγίου Βασιλείου, την Πετρινού, την πλατεία Κολοκοτρώνη… Άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει και εμένα μου αρέσει η Τρίπολη για τις ατελείωτες πάνω κάτω βόλτες στις πλατείες, για τον κεντρικό δρόμο, την ΙΒ, που τώρα έχει γίνει πεζόδρομος και έχει γεμίσει ζωή από μαγαζιά και καφέ. Να καθίσεις και να απολαύσεις τον ήλιο, να συναντήσεις γνωστούς από το σχολείο, να φας παραδοσιακά καλό κρέας, χυλοπίτες και τραχανά, να αφήσεις το παιδί να τρέξει με το ποδήλατό του. Η πόλη, επίσης, δεν κοιμάται νωρίς, καθώς νέοι άνθρωποι έχουν φτιάξει ωραία εστιατόρια και κλαμπάκια να διασκεδάσεις μέχρι το πρωί.
Σπέτσες Από την εποχή με τα απαραίτητα μπρατσάκια μέχρι τα σημερινά μακροβούτια (λέμε τώρα), το μόνο που δεν άλλαξε είναι το μέρος. Σπέτσες και πάλι Σπέτσες. Στις παραλίες με τα καταγάλανα κρυστάλλινα νερά, όπου τα πεύκα φτάνουν μέχρι την ακρογιαλιά, έκανα τις πρώτες μου βουτιές. Έρωτες, φιλίες, ξενύχτια, απομόνωση. Οι Σπέτσες είναι το δικό μου μέρος. Πάντα κρύβονται μικροί θησαυροί (παραλία Αγίας Μαρίνας, Ντάπια, Παλιό Λιμάνι) που περιμένουν να τους ανακαλύψεις. Ξεχάστε τα αυτοκίνητα. Μόνο πόδια, δίκυκλα, άμαξες και θαλάσσια ταξί. Σε δύο ώρες μπορείς να αποδράσεις από το μουντό τοπίο της Αθήνας. Ραντεβού το καλοκαίρι.
Πηγή
Via
.jpg)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου