Ο τόπος που ζωγραφίζει εποχές
Όταν ο Θεός έπλασε την φύση, έκανε κι έναν τόπο για να… δοκιμάσει όλα τα καλά χαρακτηριστικά της συγκεντρωμένα! Κι αυτός ήταν η Ελλάδα μας…
Έχει οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς: Θάλασσα και εξωτικές παραλίες, βουνά και φαράγγια, δάση και μονόλιθους, ηφαίστεια και πετρώματα, λίμνες και ποτάμια, καταρράκτες και θερμά πηγές… Να πούμε και άλλα;
Ο Νομός Φλώρινας το μόνο που δεν έχει είναι θάλασσα και (ευτυχώς) ηφαίστεια.
Κάπως έτσι η Νομαρχία μας καλωσορίζει στο τόπο της, κάπως έτσι κι εγώ θα μιλήσω για τον τόπο τούτο!
Ξεκινώντας την μεγάλη αυτή διαδρομή από Θεσσαλονίκη, όπου τα πάντα ήταν χιονισμένα τις πρώτες μέρες, βρέθηκα έπειτα από ένα διάστημα τριών ημερών να… φλερτάρω με την Άνοιξη στον Άγιο Αχίλλειο των Πρεσπών χορεύοντας παρέα με το Λύκειο Φλώρινας! Τόσο φιλόξενη η νεολαία, άλλο τόσο και οι πρεσβύτεροι.
Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή.
Σκεφτείτε έναν πίνακα, όπου τα πάντα είναι ντυμένα στα λευκά: δάση, λίμνες, δρομάκια, πλατειούλες, μικρές γειτονιές ορεινών χωριών, βουνοπλαγιές και ρέματα. Και ανθρώπους, που με γαλήνιο και φιλόξενο βλέμμα τους καλημερίζουν την Άνοιξη.
Μ αυτές τις πινελιές θα ζωγράφιζα τον πίνακα με τίτλο «Φλώρινα»! Κι αργότερα, θα άλλαζα το λευκό με το πράσινο, καθώς οι εποχές θα προχωρούσαν. Γιατί η Φλώρινα είναι ο νομός που έχει τη δύναμη να ζωγραφίζει εποχές στα μάτια όσων την επισκέπτονται!
Από τον λόφο του Αγίου Παντελεήμονα με την ελληνιστική πόλη, που το κέντρο της βρίσκεται δίπλα στις όχθες του ποταμού όπου ο ίδιος ο Αγγελόπουλος επέλεξε ως τοποθεσία για να γυρίσει σκηνές της πασίγνωστης ταινίας «Ο Μελισσοκόμος», έως την ορεινή άκρη του Νυμφαίου (εκείνης της αθέατης νύφης, όπου το χιόνι μένει και που από ψηλά αγκαλιάζει τη μαγεία των λιμνών), όλα είναι πανέμορφα.
Από το Λιμνοχώρι του Αετού και τα Βαλτόνερα, όπου μας περιμένει η Δήμητρα για να μας κάνει να νιώσουμε λίγη από την μαγεία των ρεκόρ ''Guiness'' με τη συλλογή της από ξύστρες, γόμες και μολύβια με γόμες, οι συγκινήσεις είναι δυνατές!
Κι ακόμη, από τη λίμνη Βεγορίτιδα, όπου μια βαρκάδα ανάμεσα στους πελεκάνους ξυπνά τις αισθήσεις μας, έως τη Νύμφη της Λίμνης στο Λιμνοχώρι και τις Λίμνες Ζαζάρη και Χειμαδίτιδα, η ομορφιά περισσεύει! Λίγο πιο ’κει, το πανέμορφο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής αποτελεί την ζωντανή απόδειξη πως φύση και πίίστη βρίσκονται σε πλήρη αρμονία!
Από τον δρόμο του κρασιού των Μακεδόνων Βασιλέων, που διασχίζει το Αμύνταιο, έως τον δρόμο της… ψυχαγωγίας στο Κέντρο Πολιτισμού, όπως θα λέγαμε, του νομού, περνώντας πρωτίστως από τους Ψαράδες, από το Σπήλαιο του Κόκκαλη, από τον Λαιμό κι ώσπου να φτάσεις στον Άγιο Αχίλλειο (το νησάκι με τους 24 κατοίκους -όσα και τα γράμματα της αλφαβήτου!), αντιλαμβάνεσαι πόσο ατέλειωτη είναι η φυσική ομορφιά του τόπου.
Τελευταίο στολίδι, το Πισοδέρι. Θέλοντας να εισπνεύσω μια τελευταία και δυνατή «δόση» από Φλώρινα, έκλεψα λίγο χρόνο από τον πρωταθλητή snowmobile και ιδιοκτήτη του Σαλέ, κο Τόττη, με τον οποίο μέσα σε μισή μέρα ανακάλυψα πως η πίστα από χιόνι μπορεί να μετατραπεί σε πίστα ανεμελιάς και χαλάρωσης!
...
--> ... ..
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου